تومور مغزی در کودکان یکی از چالش های پیچیده و حساس در دنیای پزشکی است که نه تنها سلامت جسمی کودک را به خطر می‌اندازد، بلکه زندگی خانوادگی و عاطفی آنان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری که با علائم متنوع و اغلب ناشناخته آغاز میشود، نیاز به تشخیص زودهنگام و درمان دقیق دارد. درک این بیماری در کودکان به دلیل تفاوت‌های زیستی و روانی آن‌ها با بزرگسالان اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. در این مقاله، به بررسی عمیق تومورهای مغزی در کودکان پرداخته و راهکارهای نوین درمانی و چالش‌های موجود در مسیر درمان تومور مغزی را واکاوی خواهیم کرد.
تومور مغزی چیست ؟
تومور مغزی به رشد غیرطبیعی سلول ها در مغز یا نواحی اطراف آن گفته میشود که می‌تواند خوش‌خیم یا تومور مغزی بدخیم باشد. این توده‌ها با توجه به نوع و محل قرارگیری خود، عملکرد های حیاتی مغز را مختل کرده و مشکلات جدی برای بیمار به همراه می‌آورند. تومورهای مغزی ممکن است اولیه باشند، یعنی از خود مغز منشأ گرفته باشند، یا ثانویه، که در این حالت از سایر نقاط بدن به مغز منتقل می‌شوند. علائم تومور مغزی شامل سردردهای شدید، حالت تهوع، مشکلات بینایی، اختلالات شناختی و تشنج میشود. تشخیص دقیق این بیماری از طریق روش‌های تصویربرداری مانند ام آر آی و سی تی اسکن صورت می‌گیرد. درمان تومورهای مغزی بسته به نوع و محل آن، شامل جراحی، پرتو درمانی و شیمی‌درمانی است. آگاهی عمومی از تومورهای مغزی و اهمیت تشخیص زودهنگام، نقش کلیدی در بهبود نتایج درمانی دارد.
تفاوت تومور مغزی در کودکان و بزرگسالان
تفاوت تومور مغزی در کودکان و بزرگسالان از جنبه های مختلفی قابل بررسی است که شامل نوع تومور، محل قرارگیری، علائم و نحوه درمان میشود. در کودکان، تومورهای مغزی اغلب در ناحیه خلفی مغز مانند مخچه یا ساقه مغز شکل می‌گیرند، در حالی که در بزرگسالان تومورهای مغزی بیشتر در بخش‌های فوقانی مغز مانند نیمکره‌های مغزی دیده می‌شوند. تومورهای کودکان معمولاً از سلول‌های جنینی یا سلول‌های بنیادی نشأت می‌گیرند، در حالی که تومورهای بزرگسالان معمولاً از سلول‌های عصبی یا بافت‌های پشتیبان مغز رشد می‌کنند. همچنین، علائم تومور مغزی در کودکان ممکن است شامل تغییرات رفتاری، تأخیر در رشد، اختلالات حرکتی و مشکلات بینایی باشد، در حالی که بزرگسالان بیشتر با علائمی مانند سردردهای شدید، تشنج و تغییرات شناختی روبرو می‌شوند. از نظر درمان، کودکان به دلیل وضعیت رشد و تغییرات مداوم مغز خود به روش‌های درمانی حساس‌تری نیاز دارند. بنابراین، تشخیص زودهنگام و درمان تخصصی نقش حیاتی در بهبود کیفیت زندگی و افزایش میزان بهبودی در هر دو گروه سنی دارد.
علائم تومور مغزی در کودکان
تومور مغزی در کودکان با علائم و نشانه های متنوعی همراه است که بسته به اندازه، محل تومور و سرعت رشد آن می‌تواند متفاوت باشد. یکی از اصلی ترین و شایع ترین علائم، سردردهای مکرر و شدید است که معمولاً در ساعات اولیه صبح رخ می‌دهد. این سردردها ممکن است با گذر زمان بدتر شده و شدت آن افزایش یابد. برخی از کودکان ممکن است از حالت تهوع و استفراغ بی دلیل رنج ببرند، به ویژه در صبح ها، که ناشی از افزایش فشار داخل جمجمه است. این علائم اغلب با استراحت بهبود نمی‌یابند و می‌توانند به تدریج بدتر شوند.
مشکلات بینایی از دیگر علائم هشداردهنده تومور مغزی در کودکان است. دوبینی، تاری دید، و در برخی موارد، از دست دادن تدریجی بینایی، ممکن است ناشی از فشار تومور بر اعصاب بینایی باشد. تغییرات رفتاری و شناختی نیز یکی از علائم رایج است؛ کودکانی که به تومور مغزی مبتلا هستند ممکن است دچار افت تحصیلی، کاهش تمرکز، یا تغییرات ناگهانی در خلق‌وخو شوند. این تغییرات می‌توانند ناشی از اختلال در عملکرد بخش‌هایی از مغز باشند که مسئول تفکر، یادگیری و حافظه هستند.
علائم حرکتی نیز در کودکان مبتلا به تومور مغزی شایع است. مشکلات تعادلی، ناهماهنگی حرکات، و ضعف عضلانی ممکن است به دلیل تأثیر تومور بر مخچه یا بخش‌های دیگر مغز که مسئول کنترل حرکت هستند، بروز کند. در برخی موارد، کودک ممکن است هنگام راه رفتن ناپایدار باشد یا حتی دچار سرگیجه و زمین‌خوردگی شود.
علاوه بر این، تشنج های ناگهانی و بدون سابقه قبلی می‌تواند از دیگر علائم هشداردهنده تومور مغزی در کودکان باشد. تشنج‌ها ممکن است به صورت ناگهانی و بدون هیچ پیش‌زمینه ای رخ دهند و بسته به محل تومور، شدت و نوع آن‌ها متفاوت خواهد بود. والدین باید به هرگونه تغییر ناگهانی در سلامت عمومی و رفتار کودک توجه کنند و در صورت مشاهده علائم تشنج فوراً به پزشک مراجعه نمایند.
رشد غیرطبیعی سر در نوزادان و کودکان خردسال نیز از علائم نگران‌کننده تومور مغزی است. این مشکل به دلیل افزایش فشار داخل جمجمه رخ می‌دهد و ممکن است با تورم نقطه نرم جمجمه یا بروز مشکلات در بسته شدن استخوان‌های جمجمه همراه باشد. همچنین، کودکان خردسال ممکن است به صورت غیرطبیعی تحریک پذیر یا نا آرام شوند که می‌تواند نشانه ای از درد و فشار ناشی از تومور باشد.
کاهش وزن و خستگی مفرط نیز از دیگر علائمی هستند که ممکن است به تدریج و با پیشرفت بیماری ظاهر شوند. این نشانه ها معمولاً با کاهش اشتها و کاهش انرژی کودک همراه است. در کنار این علائم، مشکلات در تکلم یا بلع نیز ممکن است بروز کند، به ویژه اگر تومور در نواحی مغزی مرتبط با کنترل این عملکردها قرار داشته باشد.
تشخیص به موقع و دقیق این علائم نقش حیاتی در مدیریت و درمان تومورهای مغزی در کودکان دارد. والدین باید به هرگونه تغییر غیرعادی در سلامت، رفتار یا توانایی‌های حرکتی و شناختی کودک توجه کرده و در صورت مشاهده این علائم، بلافاصله به جراح مغز و اعصاب مراجعه نمایند. تشخیص زود هنگام تومور مغزی و شروع درمان به موقع می‌تواند شانس بهبودی و کیفیت زندگی کودک را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
علت تومور مغزی در کودکان
علت تومور مغزی در کودکان موضوعی پیچیده و چندعاملی است که هنوز به طور کامل درک نشده است. در حالی که بیشتر تومورهای مغزی در کودکان به دلایل ناشناخته رخ می‌دهند، تحقیقات نشان می‌دهند که عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند نقش مهمی در بروز این بیماری داشته باشند. یکی از عوامل ژنتیکی که ممکن است در بروز تومور های مغزی نقش داشته باشد، وجود نقص در ژن‌هایی است که مسئول کنترل رشد و تقسیم سلولی هستند. تغییرات ژنتیکی ارثی مانند جهش در ژن های خاص می‌تواند باعث رشد غیرطبیعی سلول‌ها و تشکیل تومور شود. برای مثال، برخی از سندرم‌های ژنتیکی مانند سندرم نروفیبروماتوز، سندرم گورلین و سندرم لی-فرامنی با افزایش خطر ابتلا به تومورهای مغزی در کودکان همراه هستند.
عوامل محیطی نیز ممکن است در ایجاد تومورهای مغزی نقش داشته باشند، اگرچه هنوز شواهد قوی در این زمینه وجود ندارد. قرار گرفتن در معرض اشعه‌های مضر مانند اشعه های یونیزه در دوران نوزادی یا کودکی ممکن است خطر ابتلا به تومورهای مغزی را افزایش دهد. این نوع اشعه‌ها می‌توانند به DNA سلول‌ها آسیب برسانند و منجر به جهش‌های سلولی شوند که نهایتاً به تشکیل تومور منجر میشود. اگرچه استفاده از تکنولوژی هایی مانند رادیوتراپی برای درمان برخی بیماری‌های کودکان می‌تواند مفید باشد، اما در برخی موارد، این درمان‌ها ممکن است خطر بروز تومورهای مغزی ثانویه را افزایش دهند.
سیستم ایمنی ضعیف نیز می‌تواند نقش مهمی در بروز تومورهای مغزی داشته باشد. کودکان با سیستم ایمنی ضعیف تر، به ویژه آن‌هایی که به دلیل ابتلا به بیماری‌های خاص یا دریافت درمان های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تومورهای مغزی هستند. سیستم ایمنی سالم معمولاً سلول‌های غیرطبیعی را شناسایی و از بین می‌برد، اما در کودکانی که سیستم ایمنی آن‌ها دچار مشکل است، این فرایند ممکن است به درستی عمل نکند و منجر به رشد سلول‌های سرطانی در مغز شود.
همچنین، تغییرات هورمونی در دوران رشد کودکان می‌تواند به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار در بروز تومور های مغزی در نظر گرفته شود. در دوره‌های رشد سریع، مانند دوران نوزادی یا نوجوانی، سرعت تقسیم سلولی افزایش می‌یابد که ممکن است خطر ایجاد تومور های مغزی را بیشتر کند. برخی تحقیقات نیز نشان می‌دهند که تغذیه نامناسب و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مضر در دوران بارداری می‌تواند به عنوان عواملی محیطی مؤثر بر توسعه تومورهای مغزی در کودکان عمل کند.
در نهایت، لازم به ذکر است که هیچ علت مشخص و قطعی برای بروز تومور مغزی در کودکان وجود ندارد و اکثر موارد این بیماری بدون علت واضح رخ می‌دهند. با این حال، ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی و ضعف در سیستم ایمنی می‌تواند خطر ابتلا به تومورهای مغزی را افزایش دهد. آگاهی از این عوامل می‌تواند به والدین و پزشکان کمک کند تا به نشانه‌ها و علائم اولیه توجه بیشتری داشته و در صورت لزوم، اقدامات پیشگیرانه یا درمانی مناسب را انجام دهند. تشخیص زودهنگام و مدیریت مؤثر می‌تواند به بهبود شانس بهبودی و کیفیت زندگی کودکان مبتلا به تومور مغزی کمک کند.
تشخیص تومور مغزی در کودکان
تشخیص تومور مغزی در کودکان فرایندی حساس و حیاتی است که نیاز به دقت و استفاده از تکنیک‌های پیشرفته پزشکی دارد. از آنجا که علائم تومور مغزی در کودکان می‌تواند مشابه علائم بیماری‌های دیگر باشد، تشخیص اولیه ممکن است چالش برانگیز باشد. بنابراین، وقتی کودکی علائم هشدار دهنده ای مانند سردردهای مداوم، حالت تهوع و استفراغ مکرر، اختلالات بینایی، تشنج های ناگهانی، یا تغییرات رفتاری و شناختی نشان می‌دهد، مراجعه به پزشک متخصص مغز و اعصاب کودکان ضروری است.
اولین گام در تشخیص تومور مغزی، بررسی دقیق تاریخچه پزشکی کودک و انجام معاینه فیزیکی است. پزشک با استفاده از اطلاعات ارائه‌شده توسط والدین و ارزیابی علائم بالینی، به سرنخ‌هایی از وجود مشکل پی می‌برد. در این مرحله، بررسی دقیق چشم‌ها به وسیله یک دستگاه به نام “افتالموسکوپ” انجام میشود تا فشار داخل جمجمه که می‌تواند ناشی از تومور باشد، مشخص شود. در صورت وجود هرگونه نشانه مشکوک، آزمایش های تصویر برداری به‌عنوان قدم بعدی برای تشخیص دقیق تر استفاده میشود.
تصویر برداری مغزی از مهم‌ترین ابزارهای تشخیصی برای تومورهای مغزی در کودکان است. ام آر آی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی، یکی از بهترین روش‌ها برای تشخیص تومور مغزی است. این آزمایش غیرتهاجمی، تصاویر دقیقی از مغز ارائه می‌دهد و می‌تواند اندازه، محل و نوع تومور را مشخص کند. MRI به ویژه برای تشخیص تومورهای کوچک یا تومور هایی که در نواحی پیچیده مغز قرار دارند، بسیار مؤثر است. سی تس اسکن نیز گاهی اوقات برای بررسی وضعیت جمجمه و ساختارهای اطراف مغز استفاده میشود و می‌تواند وجود تومور یا تغییرات غیرطبیعی در مغز را نشان دهد.
در برخی موارد، برای تشخیص دقیق نوع تومور و برنامه‌ریزی درمان، نیاز به بیوپسی مغز است. در این روش، نمونه کوچکی از بافت مغزی با استفاده از جراحی یا سوزن برداشته شده و تحت بررسی میکروسکوپی قرار می‌گیرد. این آزمایش به پزشکان کمک می‌کند تا نوع تومور را مشخص کرده و بدانند که آیا خوش‌خیم است یا بدخیم. همچنین، این اطلاعات برای انتخاب بهترین روش درمانی از جمله جراحی، شیمی درمانی یا پرتو درمانی حیاتی است.
آزمایش‌های دیگر نیز ممکن است در روند تشخیص تومور مغزی در کودکان مورد استفاده قرار گیرند. به عنوان مثال، آزمایش مایع مغزی نخاعی (CSF) می‌تواند به تشخیص سلول های غیرطبیعی در مایع اطراف مغز و نخاع کمک کند. این آزمایش از طریق یک روش به نام “پونکسیون کمری” انجام میشود که طی آن نمونه‌ای از مایع نخاعی از پایین کمر گرفته میشود. این آزمایش به ویژه در تشخیص تومور هایی که به سایر بخش‌های سیستم عصبی گسترش یافته‌اند، مفید است.
علاوه بر این، آزمایش‌های ژنتیکی نیز ممکن است به منظور بررسی تغییرات ژنی که ممکن است باعث رشد غیر طبیعی سلول‌ها و تشکیل تومور شوند، مورد استفاده قرار گیرد. در برخی موارد، سندرم‌های ژنتیکی خاصی ممکن است با افزایش خطر ابتلا به تومور مغزی در کودکان مرتبط باشند و شناسایی این ژن‌ها می‌تواند به تشخیص زودهنگام و درمان مؤثرتر کمک کند.
تشخیص زودهنگام تومور مغزی در کودکان کلید اصلی در موفقیت درمان و بهبود کیفیت زندگی آن‌هاست. با استفاده از تکنولوژی های پیشرفته تصویربرداری و آزمایش‌های تخصصی، پزشکان می‌توانند این بیماری پیچیده را در مراحل اولیه شناسایی کنند و درمان مناسب را آغاز نمایند. توجه والدین به علائم غیرعادی و مراجعه سریع به پزشک می‌تواند نقش مهمی در نجات جان کودکان داشته باشد.
انواع تومورهای مغزی درکودکان
تومورهای مغزی در کودکان به انواع مختلفی تقسیم می‌شوند که هر یک ویژگی ها، علائم و روش‌های درمانی خاص خود را دارند. این تومورها بر اساس محل رشد، نوع سلول‌های درگیر و سرعت رشد به چندین دسته طبقه‌بندی می‌شوند.
مدولوبلاستوما
یکی از رایج ترین انواع تومورهای مغزی در کودکان است که معمولاً در ناحیه خلفی مغز، یعنی مخچه، رشد می‌کند. این تومور بدخیم بوده و می‌تواند به بخش‌های دیگر مغز یا نخاع گسترش یابد. علائم مدولوبلاستوما شامل مشکلات تعادلی، سردرد، تهوع و استفراغ است. درمان این نوع تومور معمولاً شامل جراحی تومور مغزی، شیمی درمانی و پرتو درمانی میشود.
آستروسیتوما
از سلول‌های ستاره ای شکل به نام آستروسیت ها منشأ می‌گیرد. آستروسیتوم اها می‌توانند خوش‌خیم یا بدخیم باشند و بسته به درجه شان، از رشد آهسته تا تهاجمی متغیر هستند. نوع خوش خیم آستروسیتوما، معروف به آستروسیتومای پیلوسیتیک، در کودکان بیشتر دیده میشود و اغلب در نواحی مانند مخچه یا ساقه مغز رشد می‌کند. این نوع تومور معمولاً با جراحی قابل درمان است و شیمی درمانی یا پرتو درمانی به ندرت نیاز میشود. با این حال، نوع بدخیم‌تر آن به نام گلیوبلاستوما بسیار تهاجمی است و به درمان‌های پیچیده تری نیاز دارد.
اپاندیموما
نوع دیگری از تومورهای مغزی در کودکان است که از سلول های پوششی بطن‌های مغز یا کانال نخاع منشأ می‌گیرد. این تومور می‌تواند جریان مایع مغزی نخاعی را مسدود کند و باعث افزایش فشار داخل جمجمه شود. علائم اپاندیموما شامل سردرد، حالت تهوع، استفراغ و مشکلات تعادلی است. درمان اپاندیموما اغلب شامل جراحی برای برداشتن تومور و سپس پرتو درمانی است.
تومور ساقه مغز
یکی از تومور های نادرتر در کودکان است که در قسمت پایینی مغز و نزدیک به نخاع شکل می‌گیرد. این نوع تومور به دلیل موقعیت حساس خود، به سختی قابل جراحی است و درمان آن عمدتاً به پرتو درمانی و در برخی موارد شیمی درمانی محدود میشود. تومور ساقه مغز می‌تواند علائمی مانند مشکلات حرکتی، اختلالات گفتاری، و ناهماهنگی عضلانی ایجاد کند.
کرانیوفارنژیوما
یک نوع نادر و معمولاً خوش خیم تومور مغزی در کودکان است که در نزدیکی غده هیپوفیز و در پایه مغز رشد می‌کند. اگرچه این تومور رشد آهسته ای دارد، می‌تواند باعث مشکلات جدی مانند اختلال در بینایی، تأخیر در رشد، و مشکلات هورمونی شود. درمان کرانیوفارنژیوما معمولاً شامل جراحی است، اما به دلیل محل حساس آن، جراحی کامل ممکن است دشوار باشد و پرتو درمانی نیز گاهی به کار می‌رود.
گلیوماهای ساقه مغز
یکی دیگر از انواع تومورهای مغزی در کودکان است که در بخش ساقه مغز رشد می‌کند. این تومورها می‌توانند طیف وسیعی از علائم از جمله ضعف عضلانی، مشکلات تعادلی و اختلال در بلع ایجاد کنند. درمان گلیوماهای ساقه مغز معمولاً دشوار است و به پرتو درمانی و گاهی شیمی درمانی نیاز دارد.
درمان تومور مغزی در کودکان
درمان تومور مغزی در کودکان به نوع، اندازه، محل تومور و سن کودک بستگی دارد و به‌طور معمول شامل ترکیبی از روش‌های جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی است.جراحی تومور مغزی اولین و مهم ترین مرحله درمان بسیاری از تومورهای مغزی در کودکان است. هدف جراحی برداشتن کامل تومور یا حداقل کاهش اندازه آن است تا علائم ناشی از فشار بر مغز کاهش یابد. بسته به محل تومور، برخی جراحی ها پیچیده تر هستند و ممکن است نتوان کل تومور را بدون آسیب به بافت‌های حیاتی اطراف خارج کرد. در این موارد، تیم پزشکی از روش‌های دیگر مانند پرتودرمانی یا شیمی‌درمانی برای تکمیل درمان استفاده می‌کند.
پرتو درمانی یکی از روش های مؤثر برای از بین بردن سلول‌های سرطانی است که پس از جراحی یا در مواردی که جراحی امکان‌پذیر نیست، به کار می‌رود. این روش با استفاده از اشعه های پرانرژی به نواحی تومور تابانده میشود تا سلول‌های سرطانی را هدف قرار دهد و رشد آن‌ها را متوقف کند. پرتودرمانی به‌ویژه در مواردی مانند مدولوبلاستوما یا گلیوماهای بدخیم به کار می‌رود. با این حال، پرتو درمانی در کودکان به دلیل تأثیرات احتمالی بر مغز در حال رشد آن‌ها باید با دقت و تنظیمات دقیق انجام شود.
شیمی درمانی یکی دیگر از روش های درمانی است که برای متوقف کردن رشد و تقسیم سلول های سرطانی استفاده میشود. دارو های شیمی درمانی به‌صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می‌شوند و در سراسر بدن پخش می‌شوند تا سلول های سرطانی را از بین ببرند. شیمی درمانی معمولاً به‌عنوان درمان کمکی پس از جراحی یا در موارد تومورهای پیشرفته‌تر مانند مدولوبلاستوما یا آستروسیتوماهای بدخیم به کار می‌رود. اگرچه شیمی درمانی می‌تواند بسیار مؤثر باشد، اما دارای عوارض جانبی نظیر کاهش سطح ایمنی بدن، خستگی، ریزش مو و مشکلات گوارشی است که باید با دقت مدیریت شود.
در مواردی که تومور خوش‌خیم است یا رشد آهسته‌ای دارد، ممکن است تنها مانیتورینگ و پیگیری منظم کافی باشد. این رویکرد برای تومور هایی که به‌طور قابل توجهی بر عملکرد مغز تأثیر نمی‌گذارند و در مناطقی قرار دارند که جراحی یا پرتو درمانی ممکن است خطرناک باشد، به کار می‌رود. در این حالت، پزشکان با استفاده از تصویربرداری‌های دوره‌ای مانند MRI، روند رشد تومور را تحت نظر می‌گیرند و در صورت بروز علائم جدید یا تغییر در اندازه تومور، اقدامات درمانی لازم را آغاز می‌کنند.
روش های درمانی جدید تری مانند درمان هدفمند و ایمونوتراپی نیز در حال پیشرفت هستند و ممکن است برای برخی از کودکان مبتلا به تومور مغزی مورد استفاده قرار گیرند. این روش ها بر اساس شناسایی مولکول ها یا ژن های خاص مرتبط با رشد تومور، سلول های سرطانی را هدف قرار می‌دهند و آسیب به سلول های سالم را به حداقل می‌رسانند. تحقیقات بیشتری در حال انجام است تا اثر بخشی این روش ها در درمان تومورهای مغزی در کودکان تأیید شود.
جراحی تومور مغزی در کودکان به چه روش هایی انجام میشود ؟
جراحی تومور مغزی در کودکان یکی از مهم‌ترین مراحل درمان است که به روش‌های مختلفی بسته به نوع، اندازه، محل تومور و شرایط کودک انجام میشود. هدف از جراحی، برداشتن کامل یا بخشی از تومور برای کاهش فشار بر مغز، بهبود علائم و آماده‌سازی برای مراحل درمانی بعدی مانند پرتو درمانی یا شیمی درمانی است. یکی از رایج‌ترین روش‌ها در جراحی تومور مغزی، کرانیوتومی یا جراحی باز است. در این روش، بخشی از جمجمه به طور موقت برداشته میشود تا جراح تومور مغزی به تومور دسترسی پیدا کند و آن را بردارد. پس از اتمام جراحی، قسمت برداشته‌شده جمجمه دوباره سر جای خود قرار می‌گیرد.
یکی دیگر از روش‌های نوین جراحی تومور مغزی در کودکان،جراحی آندوسکوپی است. در این روش، جراح از یک لوله باریک و مجهز به دوربین (آندوسکوپ) استفاده می‌کند تا به تومور دسترسی پیدا کند. این لوله از طریق یک برش کوچک وارد مغز میشود و به جراح امکان می‌دهد تا تومور را با دقت و کمترین آسیب به بافت‌های سالم اطراف بردارد. این روش معمولاً برای تومورهایی که در نواحی سخت دسترس مغز قرار دارند، مانند بطن‌ها یا پایه جمجمه، مناسب است. مزیت بزرگ این نوع جراحی این است که نسبت به روش‌های سنتی کمتر تهاجمی بوده و بهبودی سریع‌تری دارد.
در برخی موارد، به‌ویژه وقتی که جراحی های سنتی یا آندوسکوپی امکان‌پذیر نیست، از جراحی استریوتاکتیک استفاده میشود. در این روش، از یک فریم یا سیستم ناوبری رایانه ای برای هدایت دقیق ابزارهای جراحی به سمت تومور استفاده میشود. این تکنیک برای برداشتن تومورهای کوچک و عمیق که در نزدیکی بافت های حساس مغز قرار دارند، بسیار مؤثر است. علاوه بر این، استریوتاکتیک به جراحان این امکان را می‌دهد که با کمترین میزان برش و آسیب، تومور را از بین ببرند.
در مواردی که جراحی سنتی برای برداشتن تومور امکان‌پذیر نیست یا تومور به‌طور کامل قابل برداشتن نیست، ممکن است از روش رادیوسرجری استفاده شود. رادیوسرجری روشی غیرتهاجمی است که در آن از پرتوهای دقیق و پرقدرت اشعه برای نابودی سلول های سرطانی استفاده میشود. این روش برای درمان تومورهای مغزی کوچک و غیرقابل جراحی مناسب است و به دلیل عدم نیاز به برش، بهبودی سریع‌تری به همراه دارد.
