سکته مغزی یکی از بیماریهای بسیار خطرناک است که عمده افراد به ویژه افرادی که وارد سن کهنسالی میشوند در معرض آن قرار دارند. خطر ابتلا به سکته مغزی یا وقوع ناگهانی آن، اکثر افراد را نگران کرده و آنها را به فکر روشهای پیشگیرانه از این بیماری انداخته است. قاعدتاً درمان سکته مغزی را نمیتوان با استناد به روشهای خانگی یا سنتی پیش برد؛ چراکه مغز عضوی آسیبپذیر است و به سادگی ترمیم نمیشود. بنابراین نباید این نکته را فراموش کنید که اگر در خطر ابتلا به این عارضه مغزی هستید باید عادات زندگی خود را تغییر دهید و دائماً تحت نظر پزشک متخصص قرار بگیرید.
آیا درمان سکته مغزی ، امکانپذیر است؟
بعد از این مقدمه کوتاه و توجه به این نکته که نباید سکته مغزی را دست کم گرفت، آیا به راستی میتوان درمان سکته مغزی را به عنوان یک درمان نوین پزشکی پذیرفت؟
ممکن است بسیاری از افرادی که در اطراف ما زندگی میکنند حتی با وجود سکته مغزی توانسته باشند به زندگی عادی برگردند. حقیقت این است درمان سکته مغزی بسیار به شدت و نوع آن بستگی دارد و اگر فرد، سکته مغزی خفیفی را تجربه کرده باشد پس از مراجعه به پزشک و انجام اقدامات پزشکی میتوان تا حد بسیار زیادی درمان سکته مغزی را انجام داد و از عارضههای جبران شدنی آن جلوگیری کرد.
انواع روشهای درمان سکته مغزی
روشهایی که در حال حاضر برای درمان سکته مغزی وجود دارند، انواع بسیار متفاوتی هستند. اما یکی از مهمترین آنها درمان اورژانسی سکته مغزی و نجات جان بیماران مختلف در لحظات اول این عارضه است.
به طور کلی پزشکان متخصص مغز و اعصاب پیشنهاد میکنند که دقایق ابتدایی پس از وقوع سکته مغزی، در حفظ جان بیماران و جلوگیری از عارضههای بدنی در آنها بسیار مهم است و بهتر است بیمار را در اولین فرصت به مراکز درمانی برسانیم.
درمانهای اورژانسی سکته مغزی را میتوان به درمان سکته مغزی ایسکمیک یا انسدادی، درمانهای دارویی مثل قرصهایی که برای رفع سکته مغزی انسدادی تجویز میشوند و همچنین داروهایی که حلکننده لخته خون، داروهای ضد انعقاد خون، داروهای ضد پلاکت، داروهای استاتین و داروهای تنظیم فشار خون تعمیم داد که به درمان سکته مغزی در ابعاد اورژانسی کمک میکنند.
سایر درمانهای سکته مغزی
اما در بسیاری از موارد درمان سکته مغزی با روشهای اورژانسی و تجویز داروها امکانپذیر نیست. وقتی پزشک تشخیص دهد خطر ابتلا به سکته مغزی بالاست و بیمار در اثر عارضههای مختلفی در معرض مرگ یا آسیبهای بدنی جدی قرار دارد، ممکن است از سه راه ترومبکتومی یا خارج کردن لخته خون، استندگذاری و یا جراحی خطر ابتلاء به سکته مغزی را از بین ببرد.
درمان اورژانسی ترومبکتومی
در نخستین روش درمان سکته مغزی یعنی خارج کردن لخته خون که به آن تورومبکتومی گفته میشود، یک لوله نازک را از طریق شریانهای بزرگ بدن مثل سیاهرگ اصلی به سمت عروق خونی مغز هدایت میکنند. این لوله نازک زمانی که به محل انسداد خونی در مغز میرسد، لخته خون را به درون خود میکشد و باعث میشود که جریان خون در مغز ادامه پیدا کند.
درمان اورژانسی به روش استندگذاری
در روش استندگذاری که دومین درمان سکته مغزی به شمار میرود، پزشکان پس از آنکه با استفاده از تصویربرداری مغز محل دقیق رگ مسدود شده را پیدا کردند، میتوانند با قرار دادن یک استند فلزی یا استند پلاستیکی، مسیر عبور خون را باز کنند و اثر لخته خون را از بین ببرند. در شرایطی که هیچکدام از دو روش گفته شده کارساز نباشد و بیمار در مرحله خطرناکی قرار داشته باشد، پزشک عمل جراحی را برای جلوگیری از سکته مغزی را انجام میدهد.
جراحی اورژانسی سکته مغزی
برای این روش جراح یکی لوله به نام کاتتر را به درون رگهای خونی بدن میرسد و اگر لخته خون که موجب انسداد جریان خون شده است بزرگ باشد، ممکن است جراح برای خارج کردن آن مجبور شود عروق خونی را هم باز کند. اگر سکته مغزی منجر به ورم کردن مغز شده باشد، میتوان با عمل جراحی تورم مغز را کاهش داد و امکان خونریزی دوباره در مغز را کاهش داد.
درمان سکته مغزی هموراژیک
اما نوع دیگری از سکته مغزی وجود دارد که در اثر پارگی عروق خونی به وجود میآید. برای درمان سکته مغزی هموراژیک شما باید به روشهای درمانی مختلفی نظر داشته باشید که با روشهای درمانی گفته شده متفاوت است. در این نوع از بیماری، دوره نقاهت بسیار طولانیتر است. انواع روشهایی که میتوان به وسیله آن سکته مغزی هموراژیک را درمان کرد میتواند شامل درمان دارویی، کولینگ، گیره بستن یا کلمپ و عمل جراحی باشد.
پس از بهبودی و درمان سکته مغزی
اما مرحله مهمتری از درمان سکته مغزی این است که آیا فرد میتواند پس از رهایی از خطر، از بروز دوباره سکته مغزی جلوگیری کند یا خیر؟
در پاسخ باید گفت برای آنکه فرایند بهبودی بیمار بعد از سکته مغزی تکمیل شده و فرد مطمئن شود که از عوارض سکته مغزی در امان خواهد بود، لازم است تا علاوه بر تحت نظر پزشک در کلینیک مغز و اعصاب بودن، اقداماتی را هم انجام دهد. معمولاً افرادی که مبتلا به سکته مغزی شدهاند وقتی در بیمارستان بستری هستند، تحت تستهای مختلفی قرار میگیرند. تستهایی مانند تست لخته شدن خون و تست سالم بودن فرآیند بلع که مستقیماً توسط مغز انجام میشود.
همچنین افرادی که سابقه ابتلا به سکته مغزی را داشتهاند باید تلاش کنند از ابتلا به زخم بستر در امان بمانند. همانطور که گفتیم درمان سکته مغزی منحصر به درمانهای دارویی یا عملهای جراحی نیست و با توجه به حساس بودن مغز و آنکه مغز مرکز فرماندهی بدن است، بیمار باید بتواند بخشی از درمان سکته مغزی خود را به عنوان جزئی از عادات زندگی پذیرد.
به طورمثال درمان سکته مغزی بدون توانبخشی پس از عمل جراحی یا درمان دارویی، عملاً بدون نتیجه است؛ چرا که فرد پس از ابتلا به سکته مغزی، بیشتر و بیشتر در معرض ابتلا به عارضههایی مثل تشنج، زخم بستر، عفونت و حتی سکههای خفیف مجدد قرار میگیرد. بنابراین فرد باید بخشی از روند درمان سکته مغزی خود را به توانبخشی و فیزیوتراپی و انجام تمرینهای ورزشی اختصاص دهد که انجام آنها در یک محیط حرفهای میتواند توانایی بیمار را بهبود دهد.
سکته مغزی یک عارضه خطرناک است که در اکثر افراد احتمال بروز آن وجود دارد. عادات ناسالم غذایی، تحرک نداشتن و مشکلات ژنتیکی ازجمله عواملی هستند که میتوانند خطر بروز سکته مغزی را در افراد افزایش دهند.
جمع بندی و نتیجه گیری
درمان سکته مغزی وابسته به نوع آن و شدت این عارضه است. اگر سکته مغزی خفیف باشد میتوان با استفاده از روشهای اورژانسی، آن را درمان کرد؛ اما اگر مشکل فرد با درمانهای اورژانسی حل نشود، پزشک مجبور است از درمانهای پیشرفتهتر استفاده کند. خارج کردن لخته خون با روش ترومبکتومی، استندگذاری و همچنین جراحی ازجمله روشهای درمان سکته مغزی هستند که باید در موارد شدیدتر مورد توجه قرار بگیرند. افرادی که عارضه سکته مغزی را تجربه میکنند عمدتا نمیتوانند بدون تغییر در عادات زندگی و استفاده از روشهایی مثل توانبخشی، به حالت عادی بازگردند. بنابراین اگر بخواهیم مانع از آسیب مغز و عوارض ناشی از سکته شویم، باید پس از درمان هم موارد مختلفی را رعایت کنیم. فرد بیمار باید پس از رهایی از درمان پزشکی، تحرک لازم را داشته باشد و توان حرکتی او با استفاده از متدهای توانبخشی کنترل شود. اگر فرد نتواند مراقبتهای پس از درمان را انجام دهد، در معرض حمله مجدد سکته مغزی خواهد بود.
1 نظر
سلام بنده در اثر سکته خفیف مغزی حدود ۹ ماه پیش ،فکم گرفته.و واژه چی چ چ چ هیچ،، را لکنتی به زبان میآورم.وفکمم میگیرد و سین شین صحبت میکنم. الان هم که کتابی حرف میزنم. انرژی ام پایین امده. و زود خسته مبسپشوم. خواهش راه حلی دارد. ممنون